را در دنيا در ميان نسلش پس از خود خواهد ديد، و در آخرت نيز وبال آن به خودش خواهد رسيد. امّا
در دنيا، خداوند فرموده است: وَ لْيَخْشَ الَّذِينَ لَوْ تَرَكُوا مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّيَّةً ضِعافاً خافُوا عَلَيْهِمْ فَلْيَتَّقُوا اللَّهَ وَ لْيَقُولُوا قَوْلًا سَدِيداً [نساء، 9] (يعنى بايد بترسند آنان كه اگر از خود فرزندان ناتوانى بر جاى گذارند بر آيندهشان بيم دارند، آرى بايد از خدا پروا كنند و سخنى درست گويند)، و امّا در آخرت، خداوند فرموده است: إِنَّ الَّذِينَ يَأْكُلُونَ أَمْوالَ الْيَتامى ظُلْماً إِنَّما يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ ناراً وَ سَيَصْلَوْنَ سَعِيراً [نساء، 10] (يعنى كسانى كه اموال يتيمان را به ستم مىخورند، تنها آتش در شكم خود فرو مىبرند، و به زودى در آتشى بر افروخته خواهند سوخت).
2. سماعة بن مهران مىگويد: از امام (ع) شنيدم كه مىفرمود: خداوند در مورد خوردن مال يتيم دو كيفر را وعده داده است، يكى از آنها كيفر آخرت است كه آتش دوزخ است، و امّا كيفر دنيا همان است كه خداوند فرموده: وَ لْيَخْشَ الَّذِينَ لَوْ تَرَكُوا مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّيَّةً ضِعافاً خافُوا عَلَيْهِمْ فَلْيَتَّقُوا اللَّهَ وَ لْيَقُولُوا قَوْلًا سَدِيداً يعنى بايد بترسد از اينكه بر سرپرستى فرزندان او كسى را بگمارم كه با آنها به گونهاى رفتار كند كه او با يتيمان مردم رفتار كرده است.
3. معلّى بن خنيس مىگويد: بر امام صادق (ع) وارد شديم. حضرت ابتدا به سخن كرد و فرمود: هر كس مال يتيم را بخورد، خداوند كسى را بر او مسلّط خواهد كرد كه بر او يا نسلش ستم كند، زيرا خدا [در كتاب خود] فرموده است: وَ لْيَخْشَ الَّذِينَ لَوْ تَرَكُوا مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّيَّةً ضِعافاً خافُوا عَلَيْهِمْ فَلْيَتَّقُوا اللَّهَ وَ لْيَقُولُوا قَوْلًا سَدِيداً. ثواب الأعمال و عقاب الأعمال / ترجمه انصارى، ص: 459
مطالب مرتبط
عرفات ارسال نظر برای این مطلب
اطلاعات کاربری
لینک دوستان
آمار سایت
کدهای اختصاصی